Amadeus

I was reading an interview of Ilayaraja in a Tamil magazine today. Ilayaraja is one of the greatest musicians from India. He is a god-like figure in my state, Tamil Nadu. Every Tamil music fan might have a fond memory in their life associated with Ilayaraja. 

But this is not about his genius or the other musical genius, Wolfgang Amadeus Mozart. It is about the Czech director, Milos Forman's masterpiece movie, Amadeus. 

In the interview, Ilayaraja mentions how awestruck he was about the movie, Amadeus and why he watched it over fifty times. I have read in other interviews of Ilayaraja that he and Kamal Hassan paired up in many of these viewings of Amadeus.

My memory of watching this movie goes back almost a decade. I had moved from Chennai to Bangalore then. I was staying with a bunch of friends. All of us had curious interests in movies, books and technology. The broadband connectivity was very poor and we used to buy and rent movie DVDs.

My obsession and my education in films started at this time. I was working in a great product company. Had a lot of time in the evenings to spend on my interests. I used to watch movies about a director in chronological fashion then. I discovered Charlie Chaplin during this phase. I remember seeing this weird little DVD in the Landmark store, Amadeus. After a recommendation from another friend, I started watching it and I was mesmerized by it. 

I was just searching about this and I found that I had written a blog almost 13 years ago about this. 

The interview rekindled my memories about Amadeus. It also reinforces on why Ilayaraja is a maestro in film music and his appreciation for the craft of filmmaking. This is what Ilayaraja had said about Amadeus:

நான் 50 தடவைக்கு மேல் பார்த்த படம் ‘அமேதியஸ்’ (Amadeus).
புகழ்பெற்ற இசைக்கலைஞர் மொஸார்ட்டின் வாழ்க்கை குறித்த படம் என்பதால் மட்டும் அதை நான் ரசிக்கவில்லை. நுட்பமான விவரிப்புகள் நிறைந்த, சுவாரஸ்யமான திரைக்கதை கொண்ட படம் அது. ஒரு பீரியட் படம் என்பதால் லைட்டிங் உள்பட பல விஷயங்களுக்கு மெனக்கெட்டிருப்பார்கள். மொஸார்ட்டின் இசைத்துணுக்குகளைத்தான் படத்தில் பயன்படுத்தியிருப்பார்கள். ஆனால், அதைத் திரைக்கதைக்கு ஏற்றவாறு பயன்படுத்தி யிருப்பார்கள். பில்லியர்ட்ஸ் டேபிளில் இசைக்குறிப்புகளை எழுதுவது மொஸார்ட்டின் வழக்கம். அவர் பணம் வாங்கி ஒழுங்காக இசையமைக்கவில்லை, எப்போது பார்த்தாலும் குடித்துக்கொண்டிருக்கிறார் என்று மனைவி திட்டுவாள். ஒருகட்டத்தில் சகித்துக்கொள்ள முடியாமல் மொஸார்ட், ‘Goback to bed’ என்பார். அந்த வசனம் சட்டென்று ஓர் இசைத்துணுக்காக மாறிவிடும். வில்லன் முர்ரே ஆபிரஹாம் சொல்லச் சொல்ல பிளாஷ்பேக்காக கதை விரியும். அவர் கதை சொல்லிக்கொண்டே வருவார். ஒருகட்டத்தில் காட்சி முடிந்து, மீண்டும் அவர் கதையைத் தொடரும்போது எச்சிலை முழுங்கிவிட்டு, சில வினாடிகள் இடைவெளிவிட்டு, மீண்டும் கதை சொல்லத் தொடங்குவார். எவ்வளவு நுட்பமான காட்சி அது. நானே 20 தடவைக்கு மேல் பார்த்தபிறகுதான் அந்த நுட்பத்தைக் கவனித்தேன். இதுமாதிரியான நுட்பமான திரைக்கதை கொண்ட படங்கள் தமிழிலும் வர வேண்டும்